Niewolnictwo w Mauretanii
Nawiązując do swojego ostatniego wpisu na facebookowym fanpage’u „Ciekawostki geograficzne i nie tylko” chciałbym spróbować przybliżyć ogromny problem niewolnictwa w Mauretanii. Jako Europejczycy możemy nawet nie zdawać sobie sprawy, że niewolnictwo wciąż jest praktykowane. Trudno się temu dziwić ponieważ przyszło nam żyć w XXI wieku, w czasach gdy przynajmniej teoretycznie takie praktyki są zabronione
i podlegają surowym karom. Niewolnictwo w Mauretanii, biednym afrykańskim państwie, którego ogromną część pokrywa Sahara, to utrwalona tradycja, która praktykowana jest od setek lat. Teoretycznie w roku 1981 Mauretania stała się ostatnim państwem na świecie, które oficjalnie zniosło niewolnictwo, do czego doszło za sprawą dekretu prezydenckiego. W rzeczywistości jednak do czasów obecnych żadne przepisy karne nie egzekwują tego zakazu, nawet mimo tego, że w 2007 roku rząd mauretański przyjął ustawę przyzwalającą na wniesienie do sądu oskarżenia przeciw właścicielom niewolników. Od tego czasu
w związku z niewolnictwem ukarana została tylko jedna osoba. Jest to bardzo poważny problem, ponieważ liczba niewolników w Mauretanii szacowana jest (przez organizację SOS Esclaves) na ok. 600 tysięcy, co stanowi jedną piątą wszystkich mieszkańców tego państwa. Z kolei Global Slavery Index ocenia tę liczbę na 140 tysięcy. Bez względu jednak na to, które szacunki są bliższe prawdy, Mauretania jest państwem
o największym odsetku niewolników. Status ten jest tam przekazywany z pokolenia na pokolenie. Zniewolone osoby są potomkami ciemnoskórych mieszkańców Afryki, złapanych w przeszłości przez Arabów. Rolę niewolników spełniają najczęściej Haratyni, których pełnymi właścicielami są Maurowie, czyli ludność arabsko-berberyjska. Niewolnicy w Mauretanii są kupowani, sprzedawani, a także mogą być przekazani innym wolnym osobom w prezencie. Niewolnictwo jest powszechne zarówno w obszarach miejskich, jak i wiejskich. Kobiety o statusie niewolnic zazwyczaj pracują w domu, sprawują opiekę nad dziećmi oraz zajmują się zwierzętami hodowlanym. Dzieci niewolnic służą tym samym właścicielom, co ich matki. W tej tragicznej sytuacji znaleźć można jednak zalążki nadziei na lepsze jutro, ponieważ prowadzone są działania mające na celu walkę z niewolnictwem. W 2013 roku prezydent kraju Muhammad uld Abd al-Aziz powołał narodową agencję do walki z niewolnictwem. Mimo to wciąż występują ogromne trudności na drodze do zniesienia niewolnictwa. Należą do nich m.in.: trudność w egzekwowaniu praw w pustynnym i słabo zaludnionym państwie, bieda, wskutek której niewolnik po wyzwoleniu zazwyczaj nie byłby w stanie samodzielnie się utrzymać, przekonanie, że niewolnictwo jest częścią naturalnego porządku społecznego oraz izolacja niewolników przez analfabetyzm, która sprawia, że jako ofiary nie mogą wnosić pisemnej skargi sądowej.
Rodzina niewolników